Erla Björk Jónsdóttir, starfandi héraðsprestur Austurlandsprófastsdæmis, skrifaði hugleiðingu í jólablað Austurgluggans sem gefið var út í síðustu viku. Vel er við hæfi að birta hann hér, nú þegar aðeins þrír dagar eru til jóla. 

Hann hafði verið þreytulegur og fölur alla vikuna á undan. Kannski ekkert óeðlilegt við það enda miður nóvember. Það var kalt, morgnarnir orðnir dimmir og veturinn í þann mund að skella á. Ég vakna við að mamma kemur inn í herbergið mitt. „Andskotinn..” hugsaði ég. „Ég hef sofið yfir mig!”. Af tvennu illu hefði það verið skárri kosturinn. Móðir mín, sem virðist mér ávallt svo róleg og yfirveguð, hvíslar blíðlega: „Ástin mín, pabbi þinn fékk hjartaáfall og ég ætla að fara með honum suður. Getur þú komið systur þinni í skólann?”

Nú er kominn sá tími ársins þegar allt fer að snúast um jól og jólaundirbúning. Býsna langt er síðan að inn um bréfalúguna fóru að berast bæklingar frá ýmsum fyrirtækjum sem þóttust geta fyllt tómarúmið í lífi mínu af alls kyns drasli og geymsluna mína jafnvel líka.

Síðustu vikur hefur Míla unnið við Ljósnetsvæðingu á Egilsstöðum og var mikilvægum áfanga náð í því verkefni þegar lokið var við tengingu Ljósnetsins á Egilsstöðum. Þar með eru öll heimili í bænum komin með möguleika á háhraðanetstengingu um Ljósnet Mílu.

Fyrir ári stóð ég fyrir framan hrúgu af pillum og ætlaði að enda þetta. Fyrirætlun sem var ekki ný af nálinni. Ég skrifaði bréf til mömmu og var sátt við ákvörðun mína.

Svo leið mér eins og aumingja þegar ég gat ekki tekið skrefið til fulls.