Eigum við okkur framtíð?
Ásta Hafberg Sigmundsdóttir skrifar: Eftir hrun bankanna í október síðastliðnum höfum við sem búum hér í þessu landi þurft að taka margt til endurskoðunar. Spurningar sem hafa vaknað hjá mér persónulega eru til dæmis: Hvers vegna voru gildin sem okkur voru kennd s.s heiðarleiki, réttlæti og styrkur ekki í hávegum höfð?
Hvar töpuðum við sjálfsmynd okkar sem þjóð og fórum að eltast við hluti sem gera líf okkar ekki betra?
Hversvegna hefur ekki verið fyrirtækja og atvinuuppbygging í landinu svo um munar síðustu 20 árin?
Hversvegna höfum við ekki nýtt betur okkar eigið hugmynda og hugvitsfólk í þeirri uppbyggingu?
Hvað fór úrskeiðis?
Þessar spurningar og margar fleiri hafa flögrað um í höfðinu á mér eftir því sem tíminn líður og staðreyndin um það að landið sé komið á vonarvöl verður skýrari og skýrari.
Við verðum að horfa fram á veginn og nýta alla þá möguleika sem til staðar eru, að fara í áframhaldandi stóriðju á núverandi tímapunkti er aðeins hægt að kalla endanlegt hugvitslegt gjaldþrot af hálfu stjórnvalda.
Við þurfum núna að fara í þá grunnvinnu sem hefði átt að vera búið að fara í fyrir löngu síðan til uppbyggingar heilsusamlegrar flóru fyrirtækja í landinu.
Við eigum nú þegar stuðningsbatterí sem er hægt að draga markvisst inn í þá vinnu, en það eru allir sjóðirnir okkar og atvinnuþróunarfélög víðsvegar um landið. Einnig eigum við útflutningsráð sem væri hægt að nýta betur í kynningastarfi á íslenskum fyrirtækjum og vörum erlendis. Eins og staðan er í dag þurfum við að virkja mannvit okkar og auð og nýta markvisst okkur til framdráttar og uppbyggingar.
Við þurfum að gera það áhugavert fyrir íslensk fyrirtæki að framleiða sína vöru innanlands til útflutnings, þannig getum við hægt og rólega byggt upp peningaflæði inn í landið sem við þurfum svo mjög á að halda.
Í dag er ekki vinsælt erlendis að setja nafn sitt við íslensk útrásarfyrirtæki eða eitthvað tengt því og þetta er ekki skoðun sem við snúum við nema taka skref í átt frá útrásinni og sýna það og sanna að í okkur býr dugur til að takast á við framtíðína á ábyrgan og raunhæfan hátt.
Í dag er ekki staðan þar sem við getum hoppað yfir girðinguna þar sem hún er lægst og vonað að þetta reddist.
