Íslands æviskeið
*Ljóð þetta var frumflutt af Selmu Björnsdóttur í gervi Fjallkonunnar á Austurvelli 17. júní 2013. Höfundur ljóðsins er Ingunn Snædal ljóðskáld. Myndin er frá hátíðahöldum á Egilsstöðum 17. júní 2012.Ingunn er Austfirðingum og ljóðaunnendum að góðu kunn. Hún er frá Skjöldólfsstöðum á Jökuldal en hefur undanfarin ár búið í Jökulsárhlíð og kennt þar við grunnskólann í Brúarási.
Fyrsta ljóðabók Ingunnar, Á heitu malbiki, kom út árið 1995. Eftir það kom langt útgáfuhlé en árið 2006 kom út ljóðabókin Guðlausir menn - hugleiðingar um jökulvatn og ást sem vakti mikla athygli.
Fyrir þá bók hlaut höfundur bókmenntaverðlaun Tómasar Guðmundssonar fyrir og var hún einnig tilnefnd til íslensku bókmenntaverðlaunanna.
Síðan þá hafa fylgt í kjölfarið bækurnar Í fjarveru trjáa - vegaljóð (2008), Komin til að vera, nóttin (2009) og Það sem ég hefði átt að segja næst - þráhyggjusögur (2011).
Ingunn hefur einnig fengist við þýðingar og þýddi hún m.a. skáldsöguna Hin ótrúlega pílagrímsganga Harolds Fry eftir bresku skáldkonuna Rachel Joyce sem út kom hér á landi árið 2012.
Ljóðið sem hér birtist samdi Ingunn sérstaklega fyrir hátíðahöldin á 17. júní í ár. Veitti hún Austurfrétt góðfúslega leyfi til þess að birta það.
Íslands æviskeið
Ungbarnið Ísland
sem gjálfrar og syngur
steypir sér með tærum hlátri
niður mosagrænar hlíðar
Táningurinn Ísland
álappalegur en fullur af krafti
með rytjulegan gróður í vöngum
finnst hann fær í flestan sjó
Ástfangin kona með
seiðandi glampa í dökkum
augum sumartjarnar
vaggar þér í lyngmjúkum
faðmi sínum
Bláleitir risar vaka yfir okkur
varnarlausir með opinn faðminn
hvítfyssandi er hár þeirra
græn eru hjörtu þeirra
seint gróa sár þeirra
Bergmálar þjóðarsálin milli kletta
Saga lands og þjóðar
sem dregin er í gljúpa mold
rist með fjallsoddi í skýin
trömpuð með hófförum ofan í grænt gras
múruð inn í steypu og negld í sperrur
hlegin inn í endalausa vornótt
Í hundrað og einum tekur hipster í nefið
bóndinn fyrir norðan býður upp á latté
Hin aldna Íslands frú
ber skýjadún að hrukkóttum vanga
hvítar hærur á breiðum öxlum
hægur andardráttur haustkvöldsins
Brostin frostaugu
vetrartjarnar
Kófar gulli yfir veginn
í síðustu geislum sólarinnar
og svo
aftur vor
og hlæjandi í rigningunni
stendur lítið barn
í litríkum stígvélum
Síðan þá hafa fylgt í kjölfarið bækurnar Í fjarveru trjáa - vegaljóð (2008), Komin til að vera, nóttin (2009) og Það sem ég hefði átt að segja næst - þráhyggjusögur (2011).
Ingunn hefur einnig fengist við þýðingar og þýddi hún m.a. skáldsöguna Hin ótrúlega pílagrímsganga Harolds Fry eftir bresku skáldkonuna Rachel Joyce sem út kom hér á landi árið 2012.
Ljóðið sem hér birtist samdi Ingunn sérstaklega fyrir hátíðahöldin á 17. júní í ár. Veitti hún Austurfrétt góðfúslega leyfi til þess að birta það.
Íslands æviskeið
Ungbarnið Ísland
sem gjálfrar og syngur
steypir sér með tærum hlátri
niður mosagrænar hlíðar
Táningurinn Ísland
álappalegur en fullur af krafti
með rytjulegan gróður í vöngum
finnst hann fær í flestan sjó
Ástfangin kona með
seiðandi glampa í dökkum
augum sumartjarnar
vaggar þér í lyngmjúkum
faðmi sínum
Bláleitir risar vaka yfir okkur
varnarlausir með opinn faðminn
hvítfyssandi er hár þeirra
græn eru hjörtu þeirra
seint gróa sár þeirra
Bergmálar þjóðarsálin milli kletta
Saga lands og þjóðar
sem dregin er í gljúpa mold
rist með fjallsoddi í skýin
trömpuð með hófförum ofan í grænt gras
múruð inn í steypu og negld í sperrur
hlegin inn í endalausa vornótt
Í hundrað og einum tekur hipster í nefið
bóndinn fyrir norðan býður upp á latté
Hin aldna Íslands frú
ber skýjadún að hrukkóttum vanga
hvítar hærur á breiðum öxlum
hægur andardráttur haustkvöldsins
Brostin frostaugu
vetrartjarnar
Kófar gulli yfir veginn
í síðustu geislum sólarinnar
og svo
aftur vor
og hlæjandi í rigningunni
stendur lítið barn
í litríkum stígvélum
