Opið bréf til lubbamenna og lúðulaka í Múlaþingi

Höfundur: Birgir Dýrfjörð • Skrifað: 19. apríl 2023.

„Sjálf og sjálfsmynd eru hugtök sem vísa til reynslu okkar og tilfinninga í okkar eigin garð.“ Sumir sálfræðingar orða þetta þannig „að sjálfsmynd okkar ákvarði hegðun okkar. Við erum það sem við upplifum.“ (Sálfræðibókin. Mál og menning. Bls. 456.)

Þessi speki er sosum ekkert ný.Stephan G. Stephansson, orti.
„Þótt þú langförull legðir sérhvert land undir fót,
bera hugur og hjarta samt þíns heimalands mót,“

Í fjölnota átthagavísu segir:
„Engu skiftir að ég fer, eða hvar mig niður ber.
Siglufjörður alltaf er, einhvern veginn inni í mér.“

Vísan er sögð fjölnota því í stað Siglufjörður getur verið Seyðisfjörður eða hvaða átthagi sem er.
Að mati Carl Rogers, sálfræðings „er það öllu fólki nauðsynlegt að hafa tilfinningu fyrir sjálfu sér sem einni heild.“ ( Sálfr.b. M&M bl.s. 459)

Á fimmta glasi eða svo sungu Íslendingar í Svíþjóð átthaga vísuna hér að ofan undir laginu „Sigga litla systir mín“.

Þeir sungu þá: „Gamla Ísland alltaf er einhvern vegin inni í mér.“ Þeir upplifðu sig íslenska heild.

Seyðfirðingar

18. desember 2020 urðu þær náttúruhamfarir í Seyðisfirði, að brún Neðri-Botna, ofan við Múlafossinn brast fram, og ægileg aurskriða hvolfdist yfir bæinn.

Skriðan eirði engu. Altjón varð á 13 húsum.

Fyrir íbúa bæjarins var þessi skelfing þó meira en bara efnahagslegt tjón.

Þegar ógnin straujaði yfir Búðareyrina hurfu 4 hús, sem voru alfriðuð vegna aldurs.

Frá æsku til elliára voru þessi hús upplifun og hluti af þeirri tifinningu að vera Seyðfirðingur.

„Þú ert það sem þú upplifir,“ segir í sálfræðinni. Lifandi minningin um horfin hús og annað, sem skriðan eyddi, hún eykur sorg Seyðfirðinga. Hún er líkamlega sár eins og kökkur í brjóstinu.

Og gamlir Seyðfirðingar finna alltaf fjörðinn sinn og bæinn „Einhvern veginn inni í sér“

Öryggisleysi og kvíði

Skelfingin sem fylgdi þessum hamförum var meira en sú, að horfa eftir heimilum sínum og eignum hverfa í leðjuna.

Enginn gat svarað þeirri spurningu hvort hættan væri yfirstaðinn. Hvort fleiri skriður féllu.

Óttinn og kvíðinn var viðvarandi, og hann er enn til staðar, og setur mark sitt á líf íbúanna.

Þurfa þeir aftur að una því að vera fluttir úr bænum. Þurfa þeir aftur að yfirgefa heimili sín og eignir. Þurfa þeir aftur að lifa það að missa aleiguna. Þurfa þeir áfram að óttast um líf sitt?

Það er mikið álag á andlega líðan Seyðfirðinga að burðast með slíkar spurningar.

80% íbúanna niðurlægðir í þágu norskra auðmanna

Til viðbótar við álag af öryggisleysi þurfa Seyðfirðingar, að lifa við það nú, að verjast árás norskra auðmanna og handbendum þeirra í bæjarstjórn Múlaþings, sem völtuðu yfir vilja 80% íbúa Seyðisfjarðar, og sviptu þá í reynd sjálfsforræði sínu.

Kannski finna Seyðfirðingar nú ríkari þörf en nokkurn tíma áður, að verja það, sem þeim er kærast, að verja undurfagra náttúru Seyðisfjarðar, og koma í veg fyrir, að hún verði afskræmd af mannavöldum, – til viðbótar við afskræmingu skriðufallanna

Norskir auðmenn og austfirsk handbendi þeirra vilja dreifa þrem firnalöngum seríum af flotkvíum til laxeldis í endilangan Seyðisfjörð. 80% íbúanna vilja ekki þessi mannvirki í fjörðinn sinn.

Sveitarstjórnarfulltrúar frá Djúpavogi og Héraði leyfa ekki að Seyðfirðingar fái að hafa vit fyrir sér sjálfir. Þeir kusu að svipta þá sjálfsforræði sínu með atkvæðagreiðslu, sem fór þvert gegn vilja 80% íbúanna. Í undrun spyr maður, er þessu fólki í sveitarstjórninni sjálfrátt. Eða handbendi annarra?

Það hikar ekki við að svipta Seyðfirðinga sjálfsforræði sínu. Dýrmætasta rétti hverrar manneskju. Dýrmætasta rétti mannlegra samskipta. Einstaklinga, sveitarfélaga og þjóða.

Ég er sannfærður um að þessi framkoma fulltrúa í bæjarstjórn Múlaþings er í andstöðu við skoðun almennings á Austfjörðum um sómasamleg samskipti fólks.

Ég bið sveitarstjórnina að endurskoða atkvæðagreiðsluna, um að svipta Seyðfirðinga sjálfsákvörðunarrétti og afsanna þá um leið dónaleg gífuryrði mín í yfirskriftinni á þessari grein.