Hætti með hestinn er hann fór í prestinn
Sr. Sigurður Rúnar Ragnarsson var sóknarprestur Norðfirðinga í tuttugu ár. Þar áður var hann einn stærsti útflytjandi íslenskra hesta. Hann segir áhugamálið hafa gert hann nærri gjaldþrota og þá fór hann aftur til náms í guðfræði.Sigurður fer yfir ferilinn sinn í ítarlegu viðtali í Austurglugga vikunnar. Sigurður hóf upphaflega guðfræðinám í Háskóla Íslands haustið 1975 en það varð skammvinnt í fyrstu atlögu, eitt og hálft ár.
„Ég fann mig ekki, lokaði bókunum einn daginn og fór upp á Hótel Sögu þar sem ég fékk stöðu í gestamóttökunni og sem næturvörður,“ segir Sigurður í viðtalinu.
Þvældist um sveitir með hestakaupendur
Sigurður fékk áhuga á hestum sem barn og hafði á menntaskólaárum á Akureyri tekið þátt í að búa hesta til útflutnings. Hann fór síðan að starfa innan búvörudeild Sambands íslenskra samvinnufélaga, varð framkvæmdastjóri Landssambands hestamanna og starfaði með Félagi hrossabænda áður en hann fór að starfa sjálfstætt.
„Hjá Sambandinu var ég fenginn til að fara með útlendingum um sveitir til að semja við bændur um kaup á hestum og koma síðan þeim í flutning. Oftast var flogið með hestana til Billund, þangað fór full vél tvisvar í mánuði þegar best lét. Meðan ég var í búvörudeildinni og síðar FH stýrði ég hestasölunni, hringdi um allan heim til að bjóða hesta, sótti sýningar innanlands og utan og fékk góða knapa til að sýna.“
En viðskiptin reyndust að lokum fallvölt. „Ég fékk að kynnast því að ekki eru allir viðhlæjendur vinir. Áhugamálið gerði mig nærri gjaldþrota. Fyrirtækið fékk skellinn. Stór kaupandi stóð ekki í skilum, viðhafði svik og pretti. Ég hugsa enn í dag hvernig þessi maður starfaði og hvers vegna ég treysti svona á hann. Ég reyndi að hreinsa mitt borð eins vel og ég gat en ég hef aldrei orðið frjáls maður. Ég sagði mig frá öllum trúnaðarstörfum og hef ekki farið á hestbak síðan en fylgist með gangi mála af kantinum.
Ég lokaði þessum glugga en annar opnaðist. Þaðan kemur: orðatiltækið: „Hann hætti með hestinn þegar hann fór í prestinn.“ Ég var og er ánægður með að hafa getað tekið þessa beygju og fundið eitthvað jákvætt til að vinna að í stað þess að vera niðurbrotinn.“
Þú kemur bara heim
Eftir hvatningu vinar gerði Sigurður aðra atlögu að guðfræðináminu, sem gekk mun betur en sú fyrri. Hann vígðist fyrst til starfa í Lágafellssókn í Mosfellsprestakalli en fljótt losnaði Norðfjarðarprestakall og fékk Sigurður mikla hvatningu til að snúa aftur í heimahagana. „Norðfirðingar hringdu í mig og spurðu hvort ég væri ekki meðal umsækjenda. „Þú kemur bara heim, Siggi minn.“ sögðu þau.“
Sr. Sigurður Rúnar hóf störf á Norðfirði 1. júní 1999. Fyrsta embættisverk hans var sjómannadagsmessa en sá dagur er mikill hátíðisdagur í huga Norðfirðinga. „Það var mér mikið gleðiefni. Ég fékk að predika og tala til vina minna sjómannanna og annarra íbúa.“
Sigurður lagði í starfi áherslu á að rækta öflugt tónlistarstarf við kirkjuna. „Þegar maður starfar í kirkjunni vill maður hafa öflugan hljóm þannig allir fari út upptendraðir því tónlistin var svo falleg. Norðfjarðarkirkja á líka undurfagurt og gott orgel, 20 radda, mikið hljóðfæri.“
Sjálfur hafði hann þann sið að reyna að hefja allar predikanir sínar á frumsaminni bæn. Hann undirbýr nú útgáfu bókar með safni þessara bæna. „Bænir Hallgríms Péturssonar eru fallegar en mér finnst þær svolítið ofnotaðar. Minn andlegi styrkur var meðvitaður undirbúningur í að semja upphafsbæn í formi ljóðs sem skírskotaði til predikunartextans. Þótt þú gerir ekki nema 1-2 erindi þá verður þú sáttari við predikunina. Hún verður auðveldari því þú ert búinn að marghugsa efni hennar út frá ljóðinu.“
Þakklátur fyrir prestsstarfið
Sr. Sigurður Rúnar lét af störfum á Norðfirði árið 2019 en lauk formlegum störfum í Mosfellsbæ í fyrra þegar hann varð sjötugur. „Ég þakkaði Agnesi biskup fyrir að hafa mátt vera þjónn kirkjunnar þennan tíma. Ég spurði hvort ég ætti ekki að skila hempunni en hún sagði að ég mætti halda henni. Ég má vinna þau aukaverk sem ég er beðinn um en ég er ekki starfsmaður Þjóðkirkjunnar. Stundum vantar afleysingapresta, það er bæði gaman og gleðilegt að fá að leggja með því lið.
Ég hef líka verið beðinn um að sinna ýmsum prestsstörfum, bæði hér og fyrir sunnan, svo sem jarða, gifta og skíra. Það gleður mig. Ég geri það samt í samráði við þá sem tekið hafa við af mér, það er auðvitað réttmætt, ég vil ekki taka fram fyrir þau. Ég þarf að læra að hætta smám saman,“ segir Sigurður sem hélt kveðjumessu sína á Norðfirði í maí.
Lengri útgáfa viðtalsins birtist í Austurglugganum sem kom út í vikunni. Hægt er að panta áskrift hér.
