Höfundur: Þórður Már Jónsson og Finnbogi Vikar • Skrifað: .
Árið 1983 ákvað hópur manna að sölsa undir sig og þröngan hóp manna langverðmætustu auðlind Íslendinga. Þessi gerningur hefur valdið gríðarlegum og hatrömmum deilum á meðal þjóðarinnar alla tíð síðan. Deilan hefur klofið þjóðina í tvennt. Samfylkingin og VG voru kosin út á fögur loforð um að leysa þessa deilu í eitt skipti fyrir öll. Í ríkisstjórnarsáttmálanum frá 2009 stendur:
Hin síðari ár hefur skógrækt hér á landi orðið mun sýnilegri en áður þar sem skógurinn er að vaxa og víða orðin það öflugur að hann er farin að setja svip á „landið“. Þetta hefur skapað mikla umræðu um hvort rétt sé að nýta svo „mikið“ land undir skóg og raun ber vitni um.
Ég hef ekki á reiðum höndum hversu marga daga á þessu ári hefur verið ófært yfir Fjarðarheiði, en þeir eru orðnir nokkuð margir. En nú er heiðin búin að vera ófær meira og minna síðan á mánudag. Fjöldi manns bíður báðum megin við heiðina eftir að komast yfir. Þetta er fólk sem stundar vinnu handan heiðarinnar, þetta er fólk sem stundar nám handan heiðarinnar, þetta er fólk sem þarf að komast í eða úr flugi á Egilsstöðum. Þetta er venjulegt fólk sem þarf að komast yfir heiðina til að sinna erindum sínum, misjafnlega hversdagslegum.
Norðausturkjördæmi nær yfir gríðarmikið landsvæði og þar býr kraftmikið fólk sem hefur skapað sér skilyrði til lífs og vinnu við erfiðar aðstæður með aðdáunarverðum árangri. Hví segi ég erfiðar aðstæður? Flestum þætti víst nóg að glíma við veðurguðina svo nærri klakabreiðum norðurskautsins en því miður hafa byggðamál á Íslandi þróast með þeim hætti að halda mætti að skipulega sé unnið að því að allir landsmenn skuli flytja á suðvesturhornið.
Höfundur: Þórður Már Jónsson og Finnbogi Vikar • Skrifað: .
Árið 1983 ákvað hópur manna að sölsa undir sig og þröngan hóp manna langverðmætustu auðlind Íslendinga. Þessi gerningur hefur valdið gríðarlegum og hatrömmum deilum á meðal þjóðarinnar alla tíð síðan. Deilan hefur klofið þjóðina í tvennt. Samfylkingin og VG voru kosin út á fögur loforð um að leysa þessa deilu í eitt skipti fyrir öll. Í ríkisstjórnarsáttmálanum frá 2009 stendur:
Ég hef ekki á reiðum höndum hversu marga daga á þessu ári hefur verið ófært yfir Fjarðarheiði, en þeir eru orðnir nokkuð margir. En nú er heiðin búin að vera ófær meira og minna síðan á mánudag. Fjöldi manns bíður báðum megin við heiðina eftir að komast yfir. Þetta er fólk sem stundar vinnu handan heiðarinnar, þetta er fólk sem stundar nám handan heiðarinnar, þetta er fólk sem þarf að komast í eða úr flugi á Egilsstöðum. Þetta er venjulegt fólk sem þarf að komast yfir heiðina til að sinna erindum sínum, misjafnlega hversdagslegum.
Þátttaka mín í stjórnmálum hófst með sveitastjórnarkosningum 2008 þar sem mér bauðst að taka sæti á lista Fjarðalistans í Fjarðabyggð. Það var mikil skóli og ég er þakklátur að fá að taka virkan þátt í að móta nærsamfélagið.
Norðausturkjördæmi nær yfir gríðarmikið landsvæði og þar býr kraftmikið fólk sem hefur skapað sér skilyrði til lífs og vinnu við erfiðar aðstæður með aðdáunarverðum árangri. Hví segi ég erfiðar aðstæður? Flestum þætti víst nóg að glíma við veðurguðina svo nærri klakabreiðum norðurskautsins en því miður hafa byggðamál á Íslandi þróast með þeim hætti að halda mætti að skipulega sé unnið að því að allir landsmenn skuli flytja á suðvesturhornið.