Upp er komin sú undarlega og sorglega staða á Austurlandi, að bæjarstjórnir hafa tekið þá ákvörðun að loka þjónustu Skólaskrifstofu Austurlands. Með lokun Skólaskrifstofunnar er höggvið í það faglega og mikilvæga starf sem Skólaskrifstofan sinnir og komið í veg fyrir áframhaldandi faglegt starf við leik- og grunnskóla og farsælt samstarf við og milli skólana, sem verið hefur á Austurlandi í 24 ár. Ég tel þetta algerlega ranga ákvörðun og tel að sveitarfélögin, sem að Skólaskrifstofunni standa, átti sig ekki á því fjölbreytta, mikilvæga og faglega starfi sem þar fer fram og mun ég í þessari grein færa rök fyrir því.
Mikið hefur verið rætt um vandamál drengja í skólakerfinu. Drengir lesa sér ekki til gagns, þeir eru agalausir og skólakerfið hentar þeim ekki. Mikill meirihluti háskólanema eru nú stúlkur og brottfall stráka úr framhaldsskólum er mikið. Skólakerfið hefur því brugðist drengjum. En er það svo?
Þann 6. febrúar ár hvert fögnum við degi leikskólans. Í ár er þessum degi fagnað í fjórtánda sinn og ærin ástæða til. Leikskólar eru stórkostlegar stofnanir og við hér á Egilsstöðum erum svo heppin að á Tjarnarskógi vinnur einnig stórkostlegt fólk. Það er dýrmætt að vita af barninu sínu öruggu og glöðu á daginn, umvafið fólki sem sýnir því umhyggju og gætir hagsmuna þess sem best það getur.
Einn af fremstu sérfræðingum heims um parasambönd, Dr. John Gottman, notar gjarnan hugtakið „tilfinningabankareikningur“ (the emotional bank account) til að lýsa mikilvægu grundvallarlögmáli í samböndum fólks. Lögmálið er einfalt: Ef þú vilt byggja upp gott samband við aðra manneskju og viðhalda því, þá verður þú að „leggja inn á reikninginn“ hennar.
Þegar ég flutti austur fyrir um 13 árum tók ég eftir því að mjög fljótt vissu allir hver ég var, fólk hvíslaði sín á milli, hnykkti hausnum í mína átt í samtölum við aðra og aðrir hreinlega bentu. Já, það er óhætt að segja að við sýnum nýjum íbúum áhuga hér fyrir austan.
Lífið fer með okkur í ótal hringi og engin veit sína ævi fyrr en öll er. Röð tilviljana í bland við góðar ákvarðanir hafa komið mér á þann stað sem ég er í dag, einmitt þar sem mig dreymdi um að vera.
Þau stórtíðindi bárust frá Norðfirði á dögunum að Síldarvinnslan ætli sér endurkomu í Kauphöllina. Félagið var á markaði frá 1994 en var afskráð eftir 10 ár, eða 2004.
Ég ætlaði að hlífa mér við að taka afstöðu í laxeldismálinu. Á Seyðisfirði er nóg af fólki sem hefur bakgrunn og þekkingu til að skoða þetta mál vel með hagsmuni náttúrunnar og heimafólks að leiðarljósi. Ég ætlaði að kjósa samkvæmt þeirra ráði. Kjáni!