Í framhaldi af ágætri greiningu Arion banka á þróun fjárhagsstöðu sveitarfélaga er birtist í markaðspunktum bankans 12. júní sl. hafa fjölmiðlar að undanförnu fjallað um fjárhagsstöðu einstakra sveitarfélaga, þ.á.m. Fljótsdalshéraðs.
Byggðaþróun- og byggðamál hafa verið ofarlega í umræðunni undanfarin ár. Samþjöppun byggðar og tilflutningur á störfum hefur orðið til þess að minni samfélög út um landið standa frammi fyrir því að atvinnulíf verður einhæft og stoðirnar veikjast.
Það fer ekki framhjá neinum að Heimsmeistaramótið í knattspyrnu stendur yfir núna og lýkur ekki fyrr en undir miðjan júlí. Stór hópur Íslendinga eyðir daglega tíma sem nemur 8 stunda vinnudegi í að horfa á leikina í sjónvarpi, horfa á spjallþætti um leikina í sjónvarpi, tala um leikina við vini og kunningja, ergja sig yfir dómgæslu, mistökum, framkomu einstakra leikmanna eða þjálfara og svo má lengi telja.
Já, það má svo sannarlega segja það í þessu slysi, þá björguðu beltin fjórum manneskjum frá Djúpavogi frá stórslysi og jafnvel lífi þeirra. Í bílnum voru þrír ungir menn, ásamt ökumanni en drengirnir voru á leið í Egilsstaði til að keppa í fótbolta. Ungmennin höfðu verið að ræða um beltanotkun nokkrum mínútum áður en slysið varð og hneykslast á hve margir myndu enn ferðast í bíl án þess að nota bílbelti og því miður, þá er mikið til í því.
Stundum þarf að gera eitthvað róttækt til þess að hrista upp í venjuleikanum. Stundum þarf ábyrgur fjölskyldufaðir í virðulegu póstnúmeri að hrynja í það á karókí-bar. Stundum þarf rúmliggjandi amma að smassa rútínuna sína og smakka hipsteralegt sushi. Stundum þarf strákur, sem er eiginlega orðinn maður, að storka örlögum sínum og stífpressa miltað á sér í djúpsjávarköfun. Og stundum þarf ung kona úr Vesturbæ Reykjavíkur að reima á sig gönguskó og snúa póstnúmeri sínu við. Ég gerði það í mars. Skipti úr 107 Vesturbær í 701 Fljótsdalur. Hvað gerðist? Ég ætla að reyna að útskýra.
„Allt hefur áhrif – einkum við sjálf" er eitt af þessum boðorðum sem reglulega eru höfð fyrir okkur. Í því felst að besta leiðin til að fá einhverju breytt er að leggja okkar af mörkum til að móta umhverfi okkar eins og við viljum hafa það. Eigingjarnari útgáfa gæti hljómað: „Ef þú vilt að eitthvað sé gert rétt skaltu gera það sjálfur" og amma mín reyndi að troða því inn í mig að „guð hjálpaði þeim sem hjálpuðu sér sjálfir."
Það hefur nokkuð borið á því undanfarið að óprúttnir aðilar frá „Techincal Department of Windows" séu að hringja í grunlausa Íslendinga og telja þeim trú að tölvur þeirra sendi frá sér óværur.
Svona endaði formaður Félags leikskólakennara alla tölvupósta sem hann sendi félagsmönnum sínum í aðdraganda nýjustu kjarasamninga. Í þessum tölvupóstum var talað um sameiginlegan óvin okkar, samninganefnd sveitarfélaganna. Hann stappaði í félagsmenn stálinu, sameinaði okkur í baráttunni fyrir betri kjörum og hvatti okkur til að standa á okkar í komandi vinnustöðvun sem átti að vera 19.júní. Áfram við, félagsmenn í Félagi leikskólakennara.
Eyjólfur Þorkelsson, læknir við HSA, skrifaði mjög fína og þarfa grein hér á Austurfrétt þann 26. maí sl. undir yfirskriftinni: Ég vildi að ég þyrfti ekki að fara til vinnu í Fjarðabyggð. Greinin vakti mikla athygli íbúa en efni hennar kom yfirstjórn HSA ekki á óvart enda hafa læknar, bæði fastráðnir og afleysingalæknar, kvartað sárlega yfir vinnuaðstæðum í heilsugæslu Fjarðabyggðar á undanförnum árum.
Markmið Austurfréttar er að byggja upp vef sem tengir saman Austfirðinga, sama hvar þeir eru niðurkomnir og flytja fréttir úr þeirra samfélagi.